بخوان به نام پروردگارت
انتقال خواندن و نوشتن از محدودۀ جستجوی علم و دانش به‌تنهایی، به محدودۀ بندگی و تقرب به پروردگار، یکی از دیدگاه‌هایی است که بسیاری از مردم از آن غافل‌اند. شاید دلیل اصلی این امر، درک نکردن مردم از معنای پرستش و بندگی باشد؛ که به‌دلیل تسلط سکولاریسم بر اندیشه و فکر مردم، این نوع کج‌فهمی رخ می‌دهد.
ممکن است انسان از راه جستجو و تلاش برای یافتن راه‌حل مشکل احیای مسلمانان، بندگی پروردگار را انجام دهد؛ که هدفش سودرسانی به جامعه و امتش باشد. یعنی تلاش و کوشش و جستجویش برای این است که سودی برساند و نیتش این باشد که برای این هدف بزرگ می‌خواند و می‌نویسد. در آن هنگام می‌تواند همان نشاط و شادمانیِ روزه‌دارِ شب‌زنده‌دار را داشته باشد؛ آن هم با تجسم این آیۀ پروردگار: ﴿قُلۡ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحۡيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ، لَا شَرِيكَ لَهُۥۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرۡتُ وَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡمُسۡلِمِينَ﴾
دکتر یحیی اسماعیل