سوزِ دل، پیش از خواب!
چند ماه پیش، مشغول نوشتن کتابی در زمینه‌ی پژوهش شرق‌شناسانه در مورد قرآن بودم؛ به امید اینکه در پایان سال آینده در مجموعۀ «محافظت از قرآن» منتشر شود. هنگام جمع‌آوری منابع، پایان‌نامه‌ی دکترای یکی از دانشگاه‌های غربی را دیدم که متعلق به پژوهشگری به ظاهر ملحد بود که در تحقیقاتش، شبهه‌ای علیه قرآن مطرح می‌کند.
من از شجاعت و پشتکار این پژوهشگر شگفت‌زده شدم تا جایی که پایان‌نامه‌ی کاملی در این زمینه نوشته بود که نیاز به دانستن چندین زبان باستانی شرقی داشت. وقتی زندگی‌نامه‌اش را خواندم، فهمیدم سن و سال زیادی ندارد و دارای دو مدرک دکتراست؛ در رشته‌ی زبان‌های شرقی تخصص دارد و بیش از ۱۲ زبان هم می‌داند.
واقعاً دلم به درد آمد و آن شب با درد و اندوه خوابیدم. مردی که هیچ امیدی به پاداش پس از مرگ ندارد و برای باطل تلاش می‌کند، این راه دشوار را در پیش می‌گیرد؛ در حالی که بسیاری از جوانان می‌خواهند علم را همچون «اطلاعات کپسولی» بخوانند.
از شوربختی این دنیا: تلاش و پشتکار انسان ملحد و بدکار، و ناتوانی انسان مؤمن است.
این سخنان را به‌عنوان سرزنش نسل‌های این امت نمی‌گویم، بلکه دعوتی است برای بازنگری. واقعاً شرم‌آور است که مسلمان وقت‌های اضافه‌اش را به دینش اختصاص دهد، اما آنان که به خدا باور ندارند، همۀ وقتشان را برای باطل و پوچی‌شان صرف می‌کنند که هیچ سودی برایشان ندارد.
دکتر سامی عامری