امت بیمار می‌شود، اما نمی‌میرد!
وقتی استقبال شگفت‌انگیز مسلمانان را در فصل‌های خیر و نیکی مانند نماز تراویح می‌بینم، علی‌رغم تمام حملاتی که به عقیده و باورشان از طریق تبلیغ الحاد و گسترش شبهات و مسموم کردن برنامه‌های آموزشی می‌شود؛ با وجود تمام حملاتی که به اخلاق و رفتارشان از طریق هزاران کانال که شهوات را می‌آرایند، و با وجود بمباران‌های نظامی شدید بر مساجدشان در برخی کشورها و همچنین با وجود این‌که سران کفر همگی علیه مسلمانان متحد شده‌اند.
پس عظمت این دین را درک می‌کنم که خداوند بزرگ اراده کرده است که باقی بماند، هرچند کافران خوش نداشته باشند. عمق ریشه‌هایش را در فطرت مردم درک می‌کنم، هرچند شیاطین بخواهند آن را از ریشه درآورند. شاید کسی بگوید: "فریب این کثرت را نخور"، ابن‌عقیل گفته است: "اگر می‌خواهی جایگاه اسلام نزد مردم را بدانی، به ازدحامشان در برابر درهای مساجد یا فریادشان با گفتن (لبیک) نگاه نکن، بلکه به همدردی‌شان با دشمنان شریعت بنگر".
درست است، اما اکنون در یک جنگ وجودی هستیم که می‌خواهند اسلام را از ریشه درآورند و مسلمانان را کاملاً از دین برگردانند. می‌توانیم خوشحال باشیم از این‌که پروردگار دشمنان و نقشه‌هایشان را شکست می‌دهد و شادمان باشیم از صحنه‌ی محبت مسلمانان به پروردگار و دینشان، و صحنه‌ی زندگی در این امت که نیاز به کسی دارد تا آن خیر پنهان را هدایت و هویدا سازد. آن‌گاه چیزهای شگفت‌انگیزی از آن خواهیم دید و هیچ‌چیز نمی‌تواند در برابر آن بایستد، «امت بیمار می‌شود، اما نمی‌میرد».
برگرفته از کتاب: «بشارت‌ها»
دکتر ایاد قنیبی
پرسش:
در زندگی روزمره‌تان، چه نمونه‌ای می‌بینید که علی‌رغم تمام موانع، نشانه‌ی تداوم و استواری ایمان مسلمانان باشد؟