ضرورت شریعت
اگر از علم بپرسیم "بو" چیست؟ در پاسخ به ما می‌گوید مجموعه‌ای از ذرات شیمیایی معلق در هواست. اگر دربارۀ طعم، رنگ و بسیاری پدیده‌های دیگر نیز از علم بپرسیم، پاسخ‌هایش مشابه یا نزدیک به این نوع پاسخ است که هیچ معنای معنوی نمی‌بخشند؛ بلکه این ما هستیم که با حواسمان به این ذرات معنا می‌بخشیم و آن‌ها را به طعم و بو و رنگ تعبیر می‌کنیم. به همین صورت، هر یک از ما به‌عنوان انسان، نوعی بو و طعم و رنگ را می‌پسندیم که این، زادۀ احساسات و تجربیاتی است که ما به‌عنوان انسان داریم و از آن‌ها عبور خواهیم کرد؛ برخی از این‌ها میان ما مشترک‌اند و برخی دیگر متغیر، و از این متغیرها، برخی پسندیده یا عادی‌اند و برخی دیگر خطرناک.
انسان از آنجا که مخلوقی متأثر از محیط پیرامونش است، همواره افکار و نظراتش در تغییر بوده؛ که اگر این تغییرات با معیارهای شریعت همسو نباشند، انسان به هر فکر غریب و شاذی گرایش می‌یابد. مثلاً ناباوری نسبت به همه‌چیز ﴿وَقالوا ما هِيَ إِلّا حَياتُنَا الدُّنيا نَموتُ وَنَحيا وَما يُهلِكُنا إِلَّا الدَّهرُ وَما لَهُم بِذلِكَ مِن عِلمٍ إِن هُم إِلّا يَظُنّونَ﴾ [جاثیه: ۲۴]، یا خود را خدا پنداشتن همچون فرعون و نمرود ﴿فَقالَ أَنا رَبُّكُمُ الأَعلى﴾ [نازعات: ۲۴]، همچنین انحراف اخلاقی و پیدایش همجنس‌گرایی ﴿إِنَّكُم لَتَأتونَ الرِّجالَ شَهوَةً مِن دونِ النِّساءِ بَل أَنتُم قَومٌ مُسرِفونَ﴾ [اعراف: ۸۱]؛ علم دربارۀ همۀ این انحرافات فکری، همچون رنگ و بو، چیزی نمی‌گوید و اگر هم سخنی داشته باشد، نفوس منحرف آن را به‌گونه‌ای تغییر می‌دهند که موازی فکر منحرفشان باشد.
در این لحظه که حال، گذشته و آیندۀ ما را دربرمی‌گیرد، تنها پناهگاهی که انسان به آن روی آورد و از همۀ انحرافات فکری و اخلاقی در امان باشد، تنها و تنها شریعت است؛ زیرا در این پناهگاه، ارزش‌ها ثابت‌اند. هرگز نمی‌بینی انسان خود را خدا بپندارد، بلکه همیشه او را در حد بنده نگه می‌دارد ﴿لَن يَستَنكِفَ المَسيحُ أَن يَكونَ عَبدًا لِلَّهِ وَلَا المَلائِكَةُ المُقَرَّبونَ وَمَن يَستَنكِف عَن عِبادَتِهِ وَيَستَكبِر فَسَيَحشُرُهُم إِلَيهِ جَميعًا﴾ [نساء: ۱۷۲]. هرگز نمی‌بینی مردی خود را زن بپندارد یا برعکس، بلکه آنچه هست، مرد مرد است و زن نیز زن؛ در برای هیچ انحرافی گشوده نمی‌شود، بلکه با هر انحرافی از این اصل، همچون بیماری با آن برخورد و درمانش می‌کند، نه آنکه آن را بپذیرد ﴿يا أَيُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقناكُم مِن ذَكَرٍ وَأُنثى وَجَعَلناكُم شُعوبًا وَقَبائِلَ لِتَعارَفوا إِنَّ أَكرَمَكُم عِندَ اللَّهِ أَتقاكُم إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ خَبيرٌ﴾ [حجرات: ۱۳]
پس برای این‌که انسان بر راه راست فطرت باقی بماند، به منبعی تغییرناپذیر نیاز دارد که او را از همۀ تغییرات منحرف‌کننده حفظ کند؛ که بی‌گمان این منبع، شریعت الهی است؛ به گواهی تاریخ و زمان حال.
آودیر مرگەیی