چشم حیرت را بگشا، تا روحت از غفلت نمیرد!
یکی از دردهای ذهن و افکار انسان، هرچند برخی جنبه‌های درمانی هم در خود دارد، عادت کردن است!
چه حیف است به زیبایی عادت کنی، به آن هستی نظام‌مند، با آن همه پیچیدگی و کمال، به وجود خودت، به وجود اطرافت، به آن همه رویداد سرنوشت‌ساز که آنها را تنها به‌عنوان اتفاقی زیبا می‌بینی.
می‌دانی بزرگ‌ترین بلای غفلت، عادت کردن است. وقتی به این چیزها عادت می‌کنی، وقتی به بخشش‌های پروردگارت عادت می‌کنی و آنها را همچون روتینی روزانه و ساده می‌بینی، این نگاه ساده، خود عادت کردن است. متحیر نشدن و ندیدن نعمات پروردگار، اولین کلید غفلت و بی‌آگاهی و قساوت دل‌هاست.
لطفاً عادت نکنید!