اول خودم!
این کشتارها در فلسطین، خون‌ریزی‌ها در هند، زندان‌ها در چین، تعطیلی شریعت در کشورهای عربی و مسلمان و بسیاری دیگر از مصیبت‌ها که قلب را پر از اندوه و اشک را از چشم‌ها جاری می‌کند و موارد دیگری که در روزهای آینده اتفاق خواهد افتاد، همۀ این‌ها باید ما را وادار کند که همیشه و در هر زمان، این سوال را به‌عنوان سؤال اول خود تکرار کنیم: آیا من بخشی از خودِ راه‌حل هستم یا باری اضافی بر دوش مسلمانان؟
مصیبت بزرگ‌تر می‌شود و درد شدت می‌یابد زمانی که به کوتاهی همۀ مردم جز خودمان فکر می‌کنیم، یا متهم‌سازی می‌کنیم و متهم را «امت اسلام» می‌نامیم، و زیر فریاد «کجایی ای امت اسلام؟!» خودمان را پنهان می‌کنیم.
گشایش زمانی آغاز می‌شود که هر یک از ما این سؤال ساده و تلخ را از خودش بپرسد: اگر همۀ مردم مثل من بودند، آیا آن زمان گشایش می‌آمد؟ آیا امور زندگی‌ام را طوری مرتب کرده‌ام تا زمینه‌های نجات برای من و اطرافیانم فراهم شود؟ یا هنوز در مرحلۀ «حرف‌زدن» هستم و کاری انجام نداده‌ام؟
ما نیاز داریم قبل از این‌که اشتباهات «امت» را بسنجیم، خودمان را ارزیابی کنیم، پس هر کس ابتدا باید از خودش شروع کند و اگر دید برای رضای خدا کار می‌کند و برای برپایی شریعت تعطیل‌شده و دفاع از خون‌های ریخته‌شده؛ با هر راه و روشی شرعی که باشد عمل می‌کند؛ آن‌گاه فریاد «ای امت اسلام» او صادقانه خواهد بود و در قلب‌ها طنین‌انداز می‌شود.
این موضوع یک یادآوری برای خودم و شما بود تا دچار فتنه نشویم.
دکتر سامی عامری