مدرنیته و حباب‌های فردی
در گذشته، شیوۀ حکمرانی و دولت‌داری یا در خدمت واحدهای اجتماعی جامعۀ بشری مانند خانواده بود، یا اگر در خدمت آن‌ها هم نبود، دخالتی نمی‌کرد. نوعی آزادی وجود داشت که در آن، خانواده و جامعه بر اساس طبیعت و خواست خود شکل می‌گرفتند.
اما پس از ظهور مدرنیته و چهره‌های جدید دولت‌داری مدرن، این وضعیت به شکلی تراژیک تغییر کرد. هرچند ممکن است به‌دلیل تأثیر فیلم‌ها، انسان هرگز به قرون گذشته علاقه‌مند نباشد، اما در واقعیت، انحصارطلبی که امروز دیده می‌شود در گذشته وجود نداشته است، یا به این سطح سنگین که دولت برای تقویت فردگرایی تلاش می‌کند، نرسیده بود.
درحال‌حاضر، همۀ جوامع به سمت حباب‌های فردی می‌روند. خانواده و ساختار اجتماعی، به‌ویژه در کشورهای به‌اصطلاح پیشرفته، به سوی فروپاشی کامل می‌روند. در مقابل، هر کس در حباب فردی خود باقی می‌ماند. دولت نیز این وضعیت را می‌پسندد؛ زیرا کنترل و هژمونی بسیار بیشتری به آن می‌بخشد و احتمال تغییر سیستم را نیز به‌کلی تضعیف می‌کند.
به همین دلیل است که بسیاری از برنامه‌ها و افکار بیگانه با هدف پذیرش و مطیع‌سازی آن به زور بر جوامع تحمیل می‌شود.