«و اگر الله مى‌خواست، خود از آنان انتقام مى‌گرفت»!
ورد روزانه‌ام از کتاب خدا، مرا بر روی آیه‌ای از سوره‌ی محمد متوقف کرد که می‌فرماید: ﴿ذَلِكَ وَلَوْ يَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ﴾ یعنی: «و اگر الله مى‌خواست، خود از آنان انتقام مى‌گرفت».
یعنی پیروزی به همین راحتی است؟! انتقام خدا از دشمنانش فقط به یک فرمان اوست و هیچ چیز در آسمان‌ها و زمین نمی‌تواند مانع آن شود؟ بله، شکی در آن نیست. اما پروردگارا چرا 30,000 نفر از بهترین بندگانت را می‌کشند و 12,000 کودک را جلوی چشم دنیا سلاخی می‌کنند؟ دوست و دشمن را گرسنه می‌کنند؟ خودشان به تنهایی -که تعدادشان هم کم است- آن‌قدر فساد انجام می‌دهند که همه‌ی ملت‌ها توان حمل آن را ندارند؟ آن‌قدر سختی، خستگی، زیان، کشتار و فاجعه به بار می‌آورند که کوه‌ها از تحمل آن عاجز می‌مانند! چرا این اتفاقات رخ می‌دهد وقتی تو می‌توانی آن‌ها را از همه‌ی این‌ها در امان نگه داری؟
آیه را ادامه می‌دهم: ﴿وَلَكِنْ لِيَبْلُوَ بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ﴾ یعنی: «ولى [فرمان جنگ داد] تا برخی از شما را به وسیله‌ی برخی دیگر بیازماید.» فقط برای همین؟ هدف این است! این تراژدی سخت و تکان‌دهنده برای آزمایش ما به وسیله‌ی یکدیگر است! خداوند می‌فرماید: ﴿وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ﴾ یعنی: «شما را با بدی و نیکی می‌آزماییم و [سرانجام] به سوی ما بازگردانده می‌شوید».
یعنی این جنگ یک شر مطلق است؟ بله، البته! نسل‌کشی، خون، تکه‌تکه شدن، گرسنگی و ناامیدی همه بد هستند، اما در نهایت همه‌ی ما به سوی خداوند بازمی‌گردیم و خدا نیز می‌فرماید: ﴿وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ﴾ یعنی: «و ما برخی از شما را وسیلۀ آزمایش برخی دیگر ساختیم [تا روشن شود] آیا شکیبایی می‌کنید.»
ای مردم غزه: ﴿وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا﴾ یعنی: «و پروردگارت همواره بیناست.»
پس غزه با جنگ آزموده شده است و ما نیز با غزه. غزه امتحان ماست، نام و محتوا و همه چیز آن، پرسش و پاسخ آن، قتل‌عام و گرسنگی آن، اساساً هدف از تمام این روزهای سخت غزه ما هستیم، درحالی‌که آن‌ها: ﴿فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعْمَالَهُم (۴) سَيَهْدِيهِمْ وَيُصْلِحُ بَالَهُمْ (۵) وَيُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ﴾ یعنی: «و کسانی كه در راه الله كشته شدند، [الله هرگز] نتیجه تلاششان را تباه نمى‌كند. (۴) الله آنان را [به راه راست] هدایت خواهد كرد و امورشان را سامان خواهد بخشید. (۵) و آنان را به بهشتی که [اوصافش را] برایشان بیان کرده است وارد خواهد نمود. (۶)»
همچنین می‌ترسم که اگر ادامه دهم، یکی از آن‌هایی شویم که خدا درباره آن‌ها می‌فرماید: ﴿فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ﴾ یعنی: «نگونساری و هلاکت بر آن‌ها باد! [الله] اعمالشان را تباه می‌گردانَد».
هیچ رستگاریی هم نیست، مگر در آن آیه‌ای که بین این دو سرنوشت قرار دارد و بین این دو راه پرچمی روشن قرار داده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾ یعنی: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر [دین و پیامبر] الله را یاری کنید، او نیز شما را یاری می‌کند و گام‌هایتان را [ثابت و] استوار می‌دارد.»
قلم‌ها برداشته شده و ورق‌ها خشک شده‌اند.
- یوسف الدموكی