اعجاز غیبی
اعجاز غیبی، عبارت است از: ( خبر دادن پیامبر [صلی الله علیه و سلم] از رویدادی که در آینده رخ می دهد، و روی دادن آن رویداد بعد از چندین سال به همان شیوه که پیامبرمان [صلی الله علیه وسلم] به آن اشاره کرد است).
چند مثالی در مورد اعجاز غیبی:
خبر دادن درباره ی فتح شهر استانبول (القسطنطينية)
(... إِذْ سُئِلَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : أَيُّ الْمَدِينَتَيْنِ تُفْتَحُ أَوَّلًا : قُسْطَنْطِينِيَّةُ أَوْ رُومِيَّةُ ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : ( مَدِينَةُ هِرَقْلَ تُفْتَحُ أَوَّلًا ) ، يَعْنِي : قُسْطَنْطِينِيَّةَ ).
رواه أحمد في المسند (6645 )، وقال أحمد شاكر : إسناده صحيح.
ترجمه: (از پیامبر خدا [صلی الله علیه و سلم] سوال شد؛ ابتدا کدام شهر فتح می شود؟ قسطنطنیه یا رومیه؟ پیامبر خدا [صلی الله علیه و سلم] فرمود: شهر هرقل)، یعنی: قسطنطنیه.
بعد از هشتصد سال و در سال 1453میلادی، شهر استانبول (قسطنطنیه)، توسط مسلمانان با فرماندهی سلطان محمد فاتح "رحمه الله"، فتح شد.
آیا چه کسی این خبر غیبی را به محمد [صلی الله علیه و سلم] داد؟
https://www.britannica.com/event/Fall-of-Constantinople-1453
http://www.thenagain.info/We…/EastEurope/FallConstantin.html
http://libguides.ku.edu.tr/c.php?g=623293&p=4591441
مثالی دیگر:
خبر دادن از تفرقه ی میان مسلمانان
حَدَّثَنَا شَيْبَانُ بْنُ فَرُّوخَ ، حَدَّثَنَا الْقَاسِمُ وَهُوَ ابْنُ الْفَضْلِ الْحُدَّانِيُّ ، حَدَّثَنَا أَبُو نَضْرَةَ ، عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) : " تَمْرُقُ مَارِقَةٌ عِنْدَ فُرْقَةٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ ، يَقْتُلُهَا أَوْلَى الطَّائِفَتَيْنِ بِالْحَقِّ). (رواه مسلم).
ترجمه: پیامبر خدا [صلی الله علیه و سلم] می فرماید: (در هنگام تفرقه ی میان مسلمانان، گروهی خارج می شود، افرادی با آنان می جنگند که نزدیک ترین گروه به حق، هستند.
بعد از وفات پیامبر خدا [ صلی الله علیه وسلم] و دقیقا در عصر امیر المومنین علی بن ابی طالب (رضی الله عنه)، تفرقه در میان مسلمانان درست شد، و گروهی در میان مسلمانان ظاهر شدند که به "خوارج" مشهور هستند، و با سپاه امیر المومنین علی بن ابی طالب (رضی الله عنه)، وارد جنگ شدند.
آیا چه کسی این خبر غیبی را به محمد [صلی الله علیه وسلم] داد؟
منبع
البداية والنهاية / ج 10 / ص 561