زندگی در میان دو (هیچ) مرگ در بین دیدگاه دکتر سامی و راسل
برتراند راسل از وجود خدا انتقاد میگیرد و سوالی را درباره احساس ما هنگامی که در مقابل یک تخت بیمارستان ایستاده ایم که یک کودک بر روی آن با مرگ مقابله می کند و درباره رضایت و تاب آوردن ما بر منظره مرگ این کودک، مطرح می کند، در جهانی که یک پروردگار دارای صفات کمال و بی عیب و نقص آن را آفریده است .
اما موقعی که راسل هیچ بدیلی برای این (جواب این منظره) ندارد:
منظره ای که در آن ملحدی پوچ گرا در مقابل کودکی که با آخرین لحظات زندگی اش می جنگد ، ایستاده است !! آیا راسل به جز این (جملات) چیزی برای گفتن دارد : بی شک انرژی سلول هایت به پایان رسیده و اکنون لحظه بازگشت به خاک است ، تو از هیچ آمده ای و برای هیچ زیسته ای و به سوی هیچ می روی!! وقت آن رسیده که خوراک کرمی شوی ، خونه آباد بدون بازگشت ! بدون دیدار! بدون امید! ... ، (به جز این چیز دیگری برای گفتن ندارد).
د. سامی عامری
در کتاب ( (مشکلة الشر و وجود اللە) ، صفحه 215.